Funkcje i interfejsy API Androida 8.1

Android 8.1 (poziom interfejsu API 27) oferuje użytkownikom i deweloperom szereg nowych funkcji i możliwości. W tym dokumencie znajdziesz informacje o nowościach dla deweloperów.

Android Oreo (wersja Go)

Android Go to nasza inicjatywa mająca na celu optymalizację sposobu korzystania z Androida przez miliardy ludzi korzystających z internetu na całym świecie. Począwszy od Androida 8.1, stajemy się doskonałą platformą na urządzenia podstawowe. Funkcje konfiguracji Androida Oreo (w wersji Go) to m.in.:

  • Optymalizacja pamięci. Zwiększyliśmy wykorzystanie pamięci na całej platformie, aby aplikacje mogły działać wydajnie na urządzeniach z maksymalnie 1 GB pamięci RAM.
  • Elastyczne opcje kierowania. Nowe stałe funkcje sprzętowe, które pozwalają kierować aplikacje w Google Play na zwykłe urządzenia lub urządzenia z małą ilością pamięci RAM.
  • Google Play.Choć wszystkie aplikacje będą dostępne na urządzeniach z Androidem Oreo (wersja Go), w Google Play będą widoczne aplikacje zoptymalizowane przez deweloperów, aby zapewnić komfort miliardom ludzi korzystających z budynku pod kątem przestrzegania wytycznych.

Zaktualizowaliśmy budynek pod kątem miliardów wskazówek o dodatkowe wskazówki dotyczące optymalizacji aplikacji pod kątem urządzeń z Androidem Oreo (wersja Go). W przypadku większości deweloperów najlepszym sposobem na przygotowanie się na urządzenia z Androidem Oreo (wersja Go) jest zoptymalizowanie istniejącego pliku APK lub skorzystanie z dostępnej w Google Play funkcji wielu plików APK w celu kierowania wersji pliku APK na urządzenia z małą ilością pamięci RAM. Pamiętaj, że lżejsza i wydajniejsza aplikacja przynosi korzyści wszystkim odbiorcom, niezależnie od urządzenia.

Interfejs API sieci neuronowych

Neural Networks API zapewnia przyspieszone obliczenia i wnioskowanie w przypadku platform systemów uczących się na urządzeniu, takich jak TensorFlow Lite – wieloplatformowa biblioteka ML Google dla urządzeń mobilnych – a także Caffe2 i inne. Odwiedź repozytorium open source TensorFlow Lite, gdzie znajdziesz dokumenty i pliki do pobrania. TensorFlow Lite współpracuje z interfejsem Neural Networks API, aby sprawnie uruchamiać modele takie jak MobileNets, Inception v3 i Smart Reply na urządzeniu mobilnym.

Aktualizacje platformy autouzupełniania

Android 8.1 (poziom interfejsu API 27) udostępnia kilka ulepszeń autouzupełniania, które możesz wykorzystać w swoich aplikacjach.

Klasa BaseAdapter zawiera teraz metodę setAutofillOptions(), która umożliwia przekazywanie wartości w postaci ciągu znaków w adapterze. Jest to przydatne w przypadku elementów sterujących wskaźnikiem, które dynamicznie generują wartości w adapterach. Korzystając na przykład z metody setAutofillOptions(), możesz podać ciąg reprezentujący listę lat, które użytkownicy mogą wybrać w ramach daty ważności karty kredytowej. Usługi autouzupełniania mogą korzystać z reprezentacji ciągu znaków, aby odpowiednio wypełniać widoki, które wymagają danych.

Dodatkowo klasa AutofillManager zawiera metodę notifyViewVisibilityChanged(View, int, boolean), którą możesz wywoływać, aby powiadamiać platformę o zmianach widoczności widoku w strukturze wirtualnej. Metoda jest też przeciążona w przypadku struktur niewirtualnych. Jednak w przypadku struktur innych niż wirtualne zwykle nie musisz wyraźnie informować platformy, ponieważ metoda jest już wywoływana przez klasę View.

Android 8.1 daje też usługom autouzupełniania większe możliwości dostosowania interfejsu zapisu przez dodanie obsługi CustomDescription and Validator w ramach SaveInfo.

Opisy niestandardowe ułatwiają usłudze autouzupełniania określanie, co jest zapisywane. Jeśli na przykład na ekranie widać kartę kredytową, na ekranie może pojawić się logo banku karty kredytowej, ostatnie 4 cyfry numeru karty kredytowej i jej numer ważności. Więcej informacji znajdziesz na zajęciach CustomDescription.

Validator pozwalają uniknąć wyświetlania interfejsu zapisu autouzupełniania, jeśli warunek walidatora nie jest spełniony. Aby dowiedzieć się więcej, zapoznaj się z klasą Validator i jej podklasami: LuhnChecksumValidator i RegexValidator.

Powiadomienia

W Androidzie 8.1 wprowadzono te zmiany w powiadomieniach:

  • Aplikacje mogą teraz odtwarzać dźwięk alertu tylko raz na sekundę. Dźwięki alertu, które przekraczają tę częstotliwość, nie są dodawane do kolejki i są usuwane. Ta zmiana nie ma wpływu na inne aspekty działania powiadomień i wiadomości z powiadomieniami są nadal publikowane zgodnie z oczekiwaniami.
  • Urządzenia NotificationListenerService i ConditionProviderService nie są obsługiwane na urządzeniach z Androidem z małą ilością pamięci RAM, które zwracają true po wywołaniu metody ActivityManager.isLowRamDevice().

Aktualizacja EditText

Od poziomu interfejsu API 27 metoda EditText.getText() zwraca wartość Editable, a wcześniej CharSequence. Ta zmiana jest zgodna wstecznie, ponieważ Editable wdraża CharSequence.

Interfejs Editable udostępnia cenne dodatkowe funkcje. Przykład: ponieważ Editable również implementuje interfejs Spannable, możesz stosować znaczniki do treści w wystąpieniu EditText.

Działania związane z automatycznym Bezpiecznym przeglądaniem

Dzięki wdrożeniu WebView interfejsu API Bezpiecznego przeglądania Twoja aplikacja może wykrywać przypadki próby otwarcia adresu URL, który Google sklasyfikował jako znane zagrożenie, gdy WebView próbuje otworzyć stronę. Domyślnie WebView wyświetla reklamę pełnoekranową ostrzegającą użytkowników o znanym zagrożeniu. Użytkownicy mogą na nim wczytać adres URL mimo to lub wrócić do bezpiecznej poprzedniej strony.

W Androidzie 8.1 możesz programowo określić, jak aplikacja reaguje na znane zagrożenie:

  • Możesz określić, czy Twoja aplikacja zgłasza znane zagrożenia do Bezpiecznego przeglądania.
  • Aplikacja może automatycznie wykonywać określone działanie – na przykład przywracać zabezpieczenia – za każdym razem, gdy natrafi na adres URL, który Bezpieczne przeglądanie sklasyfikuje jako znane zagrożenie.

Uwaga: aby uzyskać optymalną ochronę przed znanymi zagrożeniami, przed wywołaniem metody loadUrl() obiektu WebView poczekaj, aż zainicjujesz Bezpieczne przeglądanie.

Z poniższych fragmentów kodu dowiesz się, jak nakazać wystąpieniem WebView w aplikacji zawsze powrotu do stanu zabezpieczeń po napotkaniu znanego zagrożenia:

AndroidManifest.xml 

<manifest>
    <application>
        ...
        <meta-data android:name="android.webkit.WebView.EnableSafeBrowsing"
                   android:value="true" />
    </application>
</manifest>

MyWebActivity.java

Kotlin

private var superSafeWebView: WebView? = null
private var safeBrowsingIsInitialized: Boolean = false

// ...

override fun onCreate(savedInstanceState: Bundle?) {
    super.onCreate(savedInstanceState)

    superSafeWebView = WebView(this).apply {
        webViewClient = MyWebViewClient()
        safeBrowsingIsInitialized = false
        startSafeBrowsing(this@SafeBrowsingActivity, { success ->
            safeBrowsingIsInitialized = true
            if (!success) {
                Log.e("MY_APP_TAG", "Unable to initialize Safe Browsing!")
            }
        })
    }
}

Java

private WebView superSafeWebView;
private boolean safeBrowsingIsInitialized;

// ...

@Override
protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
    super.onCreate(savedInstanceState);

    superSafeWebView = new WebView(this);
    superSafeWebView.setWebViewClient(new MyWebViewClient());
    safeBrowsingIsInitialized = false;

    superSafeWebView.startSafeBrowsing(this, new ValueCallback<Boolean>() {
        @Override
        public void onReceiveValue(Boolean success) {
            safeBrowsingIsInitialized = true;
            if (!success) {
                Log.e("MY_APP_TAG", "Unable to initialize Safe Browsing!");
            }
        }
    });
}

MyWebViewClient.java

Kotlin

class MyWebViewClient : WebViewClient() {
    // Automatically go "back to safety" when attempting to load a website that
    // Safe Browsing has identified as a known threat. An instance of WebView
    // calls this method only after Safe Browsing is initialized, so there's no
    // conditional logic needed here.
    override fun onSafeBrowsingHit(
            view: WebView,
            request: WebResourceRequest,
            threatType: Int,
            callback: SafeBrowsingResponse
    ) {
        // The "true" argument indicates that your app reports incidents like
        // this one to Safe Browsing.
        callback.backToSafety(true)
        Toast.makeText(view.context, "Unsafe web page blocked.", Toast.LENGTH_LONG).show()
    }
}

Java

public class MyWebViewClient extends WebViewClient {
    // Automatically go "back to safety" when attempting to load a website that
    // Safe Browsing has identified as a known threat. An instance of WebView
    // calls this method only after Safe Browsing is initialized, so there's no
    // conditional logic needed here.
    @Override
    public void onSafeBrowsingHit(WebView view, WebResourceRequest request,
            int threatType, SafeBrowsingResponse callback) {
        // The "true" argument indicates that your app reports incidents like
        // this one to Safe Browsing.
        callback.backToSafety(true);
        Toast.makeText(view.getContext(), "Unsafe web page blocked.",
                Toast.LENGTH_LONG).show();
    }
}

Wyodrębnianie miniatur filmu

Klasa MediaMetadataRetriever ma nową metodę getScaledFrameAtTime(), która znajduje klatkę w pobliżu określonej pozycji w czasie i zwraca mapę bitową o tym samym współczynniku proporcji co ramka źródłowa, ale przeskalowana tak, aby pasowała do prostokąta o danej szerokości i wysokości. Przydaje się to do generowania miniatur z filmów.

Zalecamy korzystanie z tej metody zamiast metody getFrameAtTime(), ponieważ może to zwiększyć ilość pamięci, ponieważ zwraca mapę bitową o tej samej rozdzielczości co film źródłowy. Na przykład klatka z filmu w rozdzielczości 4K miałaby rozmiar 16 MB mapy bitowej, czyli znacznie większą niż w przypadku obrazu miniatury.

Interfejs API pamięci współdzielonej

Android 8.1 (poziom API 27) wprowadza nowy interfejs API SharedMemory. Ta klasa umożliwia tworzenie i mapowanie anonimowej instancji SharedMemory oraz zarządzanie nią. Zabezpieczenie pamięci ustawiasz na obiekcie SharedMemory na potrzeby odczytu lub zapisu. Ponieważ obiekt SharedMemory jest w formacie Parcelable, możesz go łatwo przekazać do innego procesu za pomocą AIDL.

Interfejs API SharedMemory współpracuje z obiektem ASharedMemory w NDK. ASharedMemory daje dostęp do deskryptora pliku, który można zmapować na potrzeby odczytu i zapisu. To świetny sposób na udostępnianie dużych ilości danych między aplikacjami lub między wieloma procesami w jednej aplikacji.

Interfejs API TapColors

Android 8.1 (poziom interfejsu API 27) umożliwia dodawanie do interfejsu systemu informacji o kolorach animowanych tapet. Można to zrobić, tworząc obiekt WallpaperColors z bitmapy, elementu rysowalnego lub używając 3 ręcznie wybranych kolorów. Możesz również pobrać te informacje o kolorze.

Aby utworzyć obiekt WallpaperColors, wykonaj jedną z tych czynności:

  • Aby utworzyć obiekt WallpaperColors przy użyciu 3 kolorów, utwórz wystąpienie klasy WallpaperColors, przekazując kolor podstawowy, dodatkowy i trzeciorzędny. Kolor podstawowy nie może mieć wartości null.
  • Aby utworzyć obiekt WallpaperColors z bitmapy, wywołaj metodę fromBitmap(), przesyłając jako parametr źródło bitmapy.
  • Aby utworzyć obiekt WallpaperColors z elementu rysowalnego, wywołaj metodę fromDrawable(), przekazując jako parametr rysowalne źródło.

Aby pobrać szczegóły koloru podstawowego, dodatkowego lub trzeciorzędnego z tapety, wywołaj te metody:

Aby powiadomić system o wszelkich istotnych zmianach kolorów animowanej tapety, wywołaj metodę notifyColorsChanged(). Ta metoda wywołuje zdarzenie cyklu życia onComputeColors(), w którym masz możliwość udostępnienia nowego obiektu WallpaperColors.

Aby dodać detektor zmian kolorów, możesz wywołać metodę addOnColorsChangedListener(). Możesz też wywołać metodę getWallpaperColors(), aby pobrać kolory podstawowe tapety.

Aktualizacje odcisków palców

Klasa FingerprintManager wprowadziła te kody błędów:

  • FINGERPRINT_ERROR_LOCKOUT_PERMANENT – użytkownik zbyt wiele razy próbował odblokować urządzenie za pomocą czytnika linii papilarnych.
  • FINGERPRINT_ERROR_VENDOR – wystąpił błąd czytnika linii papilarnych specyficzny dla danego dostawcy.

Aktualności dotyczące kryptografii

W Androidzie 8.1 wprowadzono szereg zmian kryptograficznych:

  • W Conscrypt wdrożono nowe algorytmy. Zaleca się używanie implementacji Conscrypt zamiast obecnej implementacji Bouncy Castle. Nowe algorytmy to:
    • AlgorithmParameters:GCM
    • KeyGenerator:AES
    • KeyGenerator:DESEDE
    • KeyGenerator:HMACMD5
    • KeyGenerator:HMACSHA1
    • KeyGenerator:HMACSHA224
    • KeyGenerator:HMACSHA256
    • KeyGenerator:HMACSHA384
    • KeyGenerator:HMACSHA512
    • SecretKeyFactory:DESEDE
    • Signature:NONEWITHECDSA
  • Algorytm Cipher.getParameters().getParameterSpec(IvParameterSpec.class) nie działa już w przypadku algorytmów korzystających z GCM. Zamiast niego użyj getParameterSpec(GCMParameterSpec.class).
  • Zrefaktoryzowano wiele wewnętrznych klas Conscrypt powiązanych z TLS. Czasami deweloperzy uzyskują dostęp do tych danych, więc podkładki są przechowywane w celu zapewnienia zgodności z wcześniejszymi zastosowaniami, ale niektóre szczegóły uległy zmianie. Na przykład gniazda były wcześniej typu OpenSSLSocketImpl, ale teraz są typu ConscryptFileDescriptorSocket lub ConscryptEngineSocket. Oba te typy rozszerzeń obejmują typ OpenSSLSocketImpl.
  • Metody SSLSession używane do wywołania funkcji IllegalArgumentException po przekazaniu odwołania o wartości null teraz zwracają NullPointerException.
  • RSA KeyFactory nie umożliwia już generowania kluczy z tablic bajtów, które są większe niż zakodowany klucz. Wywołania funkcji generatePrivate() i generatePublic(), które udostępniają KeySpec, w których struktura klucza nie wypełnia całego bufora, powoduje wywołanie InvalidKeySpecException.
  • Gdy odczyt gniazda zostaje zakłócony przez jego zamknięcie, aplikacja Conscrypt zwracała z odczytu wartość -1. Przeczytana strona wysyła błąd SocketException.
  • Zestaw głównych certyfikatów CA został zmieniony. Chodzi głównie o usunięcie dużej liczby przestarzałych certyfikatów oraz usunięcie certyfikatów głównych WoSign i StartCom. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w poście Ostateczne usunięcie zaufania w certyfikatach WoSign i StartCom na blogu Google o bezpieczeństwie.