برنامه خود را با pseudolocales تست کنید

شبه زبان محلی است که برای شبیه‌سازی ویژگی‌های زبان‌هایی طراحی شده است که هنگام ترجمه یک برنامه باعث ایجاد رابط کاربری، طرح‌بندی و سایر مشکلات مرتبط با ترجمه می‌شوند. Pseudolocales توسط ترجمه های فوری و خودکار ایجاد می شوند که برای همه پیام های قابل بومی سازی به زبان انگلیسی قابل خواندن هستند. متن غیر شبه‌محلی به پیام‌های غیرقابل ترجمه در کد منبع شما اشاره می‌کند.

Pseudolocales باعث صرفه جویی در زمان و هزینه می شود زیرا می توانید قبل از اینکه پیام های خود را به مخزن منبع تحویل دهید تا بعداً برای ترجمه ارسال شوند، تنظیماتی را در متن UI و طرح آن انجام دهید. برای لیستی از مشکلات احتمالی ترجمه، به بخش مسائل محلی سازی نقطه مراجعه کنید.

شکل 1. شبه انگلیسی (XA).

نام‌های شبه زبان اندروید از قراردادهای نام‌گذاری محلی استاندارد پیروی می‌کنند و شناسه‌های محلی آن‌ها را می‌توان با هر زبان برنامه‌نویسی سازگار با BCP 47 تجزیه کرد. از این نظر، pseudolocales مانند هر محلی دیگر مانند فرانسوی، چینی یا روسی است.

پلتفرم اندروید دو شبه زبان زیر را برای نمایش زبان‌های چپ به راست (LTR) و راست به چپ (RTL) ارائه می‌کند:

شکل 2. شبه AR (XB).

انگلیسی (XA): لهجه‌های لاتین را به متن اصلی رابط کاربری انگلیسی اضافه می‌کند، متن اصلی را با افزودن متن بدون لهجه گسترش می‌دهد و هر واحد پیام را در براکت قرار می‌دهد تا مشکلات احتمالی از متن گسترش‌یافته را آشکار کند. مشکلات بالقوه می تواند شکستگی طرح و نحو پیام بد شکل گرفته باشد، مانند تقسیم یک جمله به چند قسمت که به صورت پیام های پرانتزی متعدد نمایش داده می شود. شبه انگلیسی (XA) در شکل 1 نشان داده شده است.

AR (XB): جهت متن پیام‌های چپ به راست اصلی را در جهت راست به چپ تنظیم می‌کند که ترتیب کاراکترها را در پیام اصلی معکوس می‌کند. شبه AR (XB) در شکل 2 نشان داده شده است.

Pseudolocales می تواند به شما کمک کند تا یک نسخه RTL از برنامه خود بسازید، حتی اگر به هیچ زبان RTL صحبت نکنید.

فعال کردن pseudolocales

Pseudolocales معمولاً به ساخت‌های توسعه‌گرا اضافه می‌شوند. هنگامی که یک شبه زبان را در دستگاه خود انتخاب می کنید، همه برنامه هایی که از شبه زبان ها پشتیبانی می کنند، از جمله همه برنامه های سیستمی مانند برنامه تنظیمات و پانل تنظیمات سریع، ویژگی های شبه زبان انتخاب شده را می گیرند.

برای استفاده از pseudolocales Android، باید Android 4.3 (سطح API 18) یا بالاتر را اجرا کنید و گزینه های توسعه دهنده را در دستگاه خود فعال کنید. همچنین باید پس از فعال کردن گزینه های توسعه دهنده، دستگاه خود را مجددا راه اندازی کنید.

روش زیر نحوه فعال کردن pseudolocales را توضیح می دهد:

1. در Android Studio، با افزودن پیکربندی زیر به فایل build.gradle خود، pseudolocales را برای یک برنامه خاص فعال کنید:

   شیار

   android {
      ...
      buildTypes {
          debug {
              pseudoLocalesEnabled true
          }
      }
   }

   کاتلین

   android {
      ...
      buildTypes.getByName("debug") {
          isPseudoLocalesEnabled = true
      }
   }

2. اپلیکیشن خود را بسازید و اجرا کنید .

   

   شکل 3. یک شبه فاصله را انتخاب کنید.

3. از برنامه تنظیمات برای انتخاب شبه‌کاله استفاده کنید. این مرحله بر اساس نسخه اندروید شما متفاوت است، به شرح زیر:

   Android 5.0 (سطح API 21) یا بالاتر

   1. در دستگاه، برنامه تنظیمات را باز کنید و روی زبان‌ها و ورودی > تنظیمات برگزیده زبان ضربه بزنید.
   2. در لیست ترجیحات زبان ، زبانه را بکشید تا یک شبه زبان به بالای لیست منتقل شود و آن را به زبان فعال تبدیل کنید. شکل 3 را ببینید.

   Android 4.4.4 (سطح API 19) یا پایین تر

   1. در دستگاه، برنامه تنظیمات را باز کنید و روی زبان‌ها و ورودی > تنظیمات برگزیده زبان > افزودن زبان ضربه بزنید.
   2. برای افزودن آن به لیست ترجیحات زبان، روی یک شبه زبان ضربه بزنید.
   3. در لیست ترجیحات زبان ، زبانه را بکشید تا یک شبه زبان به بالای لیست منتقل شود و آن را به زبان فعال تبدیل کنید. شکل 3 را ببینید.

مشکلات محلی سازی نقطه

Pseudolocales با کمک به شناسایی مشکلات در زمینه‌های زیر، روشی موثر و صرفه‌جویی در زمان برای شناسایی مشکلات بالقوه بومی‌سازی در UI ارائه می‌کند:

• رشته های رمزگذاری شده که نمی توانند برای ترجمه ارسال شوند، به صورت متن بدون لهجه در زبان شبه نمایش داده می شوند تا قابل توجه باشند.
• مشکلات طرح‌بندی UI ناشی از گسترش متن، نشان می‌دهد که در کجای رابط کاربری به دلیل طول متن می‌تواند خراب شود.

• الحاق رشته، که به صورت یک پیام تقسیم شده در دو یا چند براکت نمایش داده می شود. این امر می‌تواند ترجمه صحیح را دشوار کند، زیرا مترجمان مجبورند هر بخش را مستقلاً بدون اطلاع از مرتبط بودن بخش‌ها ترجمه کنند. الحاق رشته ها همچنین می تواند ترجمه صحیح را غیرممکن کند، زیرا زبان های مختلف ممکن است به ترتیب متفاوتی از قطعات یا ساختار جمله کاملاً متفاوتی نیاز داشته باشند. به عنوان مثال، زبان هایی مانند ژاپنی، کره ای و تامیل فعل را در انتهای جمله قرار می دهند. هنگامی که یک جمله به هم پیوسته است، مترجمان نمی توانند ترتیب کلمات را در صورت نیاز تغییر دهند.

• مشکلات متنی دو جهته (BIDI)، مانند زمانی که محتوا در یک جهت متن شامل یک عبارت درونی در جهت متن مخالف است، که خواندن رشته را دشوار می کند.

• مشکلات راست به چپ (RTL)، مانند عدم نمایش عناصر. برخی از مثال‌ها عبارتند از یک عنصر UI که به سمت چپ حرکت نمی‌کند، متن معکوس نمی‌شود و به سمت چپ حرکت می‌کند، یا علامت‌های نقطه‌گذاری نادرست، مانند "قانون pseudolocales!" تغییر به "elur selacoloduesp!" به جای "!elur selacoloduesp".