وقتی کاربری برنامه اندروید XR شما را در حالت Full Space اجرا میکند، میتوانید آن را به صورت Passthrough ارائه دهید یا محیط او را با یک فضای مجازی فراگیر، تغییر دهید. برنامه شما میتواند محیطهای خاصی را بر اساس محتوا یا تجربیات ایجاد کند. به عنوان مثال، یک برنامه میتواند هنگام ذکر رعد و برق، یک محیط طوفانی را نشان دهد، یا یک برنامه تاریخی میتواند هنگام توضیح گلادیاتورها، یک کولوسئوم رومی مجازی را نشان دهد.
محیطها روشی همهکاره برای سفارشیسازی اپلیکیشن شما و افزایش حس غوطهوری هستند. در فضای کامل، شما انعطافپذیری کاملی برای ایجاد تجربهای که تصور میکنید، دارید. جلوههای بصری و صوتی منحصر به فردی ایجاد کنید تا کاربران را جذب کنید، در عین حال که تلاش میکنید تا آنها احساس راحتی و امنیت داشته باشند.
عناصر یک محیط فضایی
محیطها میتوانند عمق، بافت و هندسه سهبعدی را در خود جای دهند. وقتی در حالت Full Space هستید، میتوانید محیط مجازی خود را با فرمت استاندارد gITF ارائه دهید. یاد بگیرید که چگونه محیطهای فضایی را اضافه کنید .
این اجزای اختیاری میتوانند به شما در ساخت صحنهتان کمک کنند. یکی را انتخاب کنید، یا همه آنها را با هم ترکیب کنید تا یک تجربه بصری پیچیده ایجاد کنید.
هندسه سهبعدی پیرامون
شما میتوانید با ارائه یک فایل .gltf یا .glb که شامل هندسه محیط و یک تصویر ۳۶۰ درجه برای بافت است، محیطهای فراگیر ایجاد کنید. همچنین باید یک فایل نورپردازی مبتنی بر تصویر (IBL) که از یک تصویر EXR با دامنه دینامیکی بالا ایجاد شده است را نیز اضافه کنید، که برای نورپردازی و بازتابهای واقعگرایانه روی اشیاء سهبعدی ضروری است.
هندسه سهبعدی اضافی
برای افزایش آگاهی فضایی، به طور استراتژیک، اشکال هندسی پشتیبان را در نزدیکی کاربر قرار دهید. از قرار دادن اشیاء با فاصله بالاتر از ۰.۹ متر در فاصله ۱.۵ متری کاربر خودداری کنید، زیرا این امر میتواند منجر به تداخل عمقی با عناصر رابط کاربری شود.
برای هندسه سهبعدی اطراف یا اضافی، اندروید XR از پسوند فایل .gltf یا .glb پشتیبانی میکند. میتوانید این فرمتهای فایل را از ابزارهای شخص ثالث مانند Blender ، Maya ، Spline و غیره ایجاد و صادر کنید.
تجربیات امن و راحت ایجاد کنید
برای ایجاد یک محیط فضایی امن و راحت برای کاوش کاربران، این دستورالعملها را دنبال کنید.
- نشانههای بصری واضحی اضافه کنید تا کاربران بتوانند به سرعت بین فضای کامل و فضای اصلی جابجا شوند. به عنوان مثال، میتوانید از آیکونهای محتوای جمعشونده و محتوای بازشونده برای دکمهها برای شروع انتقال استفاده کنید.
- برای جلوگیری از برخورد، اشیاء را حداقل ۱ متر از کاربر دور نگه دارید . این به کاربر فضای کافی برای حرکت میدهد و در عین حال از برخورد با اشیاء فیزیکی دنیای واقعی جلوگیری میکند.
- شما میتوانید چندین محیط ایجاد کنید و یک منو برای کاربران اضافه کنید تا بین آنها جابجا شوند.
بهینهسازی برای عملکرد
برخی از محیطهای مکانی نیازمند عملکرد بالا هستند و برای حفظ نرخ فریم روان، تأخیر کم و جلوگیری از ناراحتی کاربر، نیاز به بهینهسازی دارند.
با توجه به نیازهای پردازشی رندرینگ استریوسکوپی و تعاملات بلادرنگ، توصیه میکنیم از طراحی مدل سهبعدی کارآمد و استفادهی هوشمندانه از بافتها و سایهزنها پیروی کنید. این دستورالعملها میتوانند به شما در ایجاد تجربیات XR که از نظر بصری غنی هستند و در طیف وسیعی از دستگاهها عملکرد خوبی دارند، کمک کنند.
بهینه سازی فایل ها
- تعداد چندضلعیها مستقیماً بر عملکرد تأثیر میگذارد، سعی کنید در صورت امکان آن را بهینه کنید.
- از ساختارهای مش کارآمد استفاده کنید و جزئیات غیرضروری و هندسههای همپوشانی را کاهش دهید.
- با سادهسازی مدلهای پیچیده و استفاده از اطلسهای بافت، تعداد فراخوانیهای ترسیم را کاهش دهید. سعی کنید چندین بافت را در یک فایل واحد ترکیب کنید.
- از فشردهسازی بافت کارآمد استفاده کنید و اندازه فایلها را کاهش دهید تا از اضافه بار پردازنده گرافیکی (GPU) جلوگیری شود و مدلها و بافتها بهینه شوند. اندازه فایلها برای عملکرد بهینه تقریباً ۸۰ مگابایت برای تصویر زمینه سهبعدی یا glb و ۱۵ مگابایت برای فایلهای صوتی توصیه میشود.
- از فشردهسازی بافت KTX2 برای بهینهسازی عملکرد پردازنده گرافیکی استفاده کنید.
- در صورت امکان، اطلاعات نورپردازی را در بافتها بگنجانید.
یک منطقه امن رابط کاربری ۳۶۰ درجه در نظر بگیرید
در یک محدوده تُن رنگی ایمن و بدون افزایش ناگهانی روشنایی که میتواند با رابط کاربری تداخل داشته باشد یا کاربران را خسته کند، باقی بمانید.
آن را قابل دسترس کنید
مطمئن شوید که رابط کاربری در همه جهات، به خصوص در نوار افقی میانی میدان دید کاربر، خوانا باشد. از پیچیدگی یا جزئیاتی که ممکن است حواس کاربر را پرت کند، خودداری کنید.
طراحی برای راحتی
اگر از پنلهای رابط کاربری بزرگ در وسط میدان استفاده میکنید، موقعیت کاربر را نسبت به آن در نظر بگیرید. کاربر باید حداقل ۱.۵ متر بالاتر از سطحی که صفحه نمایش روی آن شناور است، قرار گیرد. این فاصله کافی را برای مشاهده راحت و متمرکز یک صفحه نمایش مجازی بزرگ بدون نیاز به نگاه کردن به بالا فراهم میکند.
