کشوی ناوبری

کشوهای ناوبری اجزای ضروری در هر برنامه تلویزیونی هستند زیرا به کاربران امکان دسترسی به مقاصد و ویژگی های مختلف را می دهند. کشوی ناوبری ستون فقرات معماری اطلاعات برنامه است که راهی واضح و شهودی را برای پیمایش در برنامه ارائه می دهد.

برخلاف کشوی ناوبری تلفن همراه، کشوی ناوبری در تلویزیون هم حالت های گسترش یافته و هم جمع شده برای کاربر قابل مشاهده است.

کاور ناوبری کشو

منابع

تایپ کنید پیوند وضعیت
طراحی منبع طراحی (Figma) موجود است
پیاده سازی Jetpack Compose (NavigationDrawer)
Jetpack Compose (ModalNavigationDrawer)
موجود است

نکات برجسته

  • مقاصد بر اساس اهمیت کاربر مرتب می شوند، ابتدا مقاصد مکرر و مقاصد مرتبط با هم گروه بندی می شوند.
  • یک ریل ناوبری برای کشوهای ناوبری استاندارد و مودال در صورت جمع شدن مورد نیاز است.

انواع

دو نوع سبک کشوی ناوبری وجود دارد:

  1. کشوی ناوبری استاندارد — برای ایجاد فضای اضافی برای پیمایش، باز می شود و محتوای صفحه را کنار می زند.
  2. کشوی ناوبری معین — به عنوان یک پوشش در بالای محتوای برنامه با یک اسکریم ظاهر می شود که به بهبود خوانایی هنگام باز شدن کشو کمک می کند.

کشو ناوبری استاندارد

کشو ناوبری معین

کشوی ناوبری استاندارد

آناتومی

آناتومی کشو ناوبری استاندارد

  1. بخش بالا: دارای لوگوی برنامه است. به عنوان دکمه ای برای تغییر نمایه ها یا فعال کردن عملکرد جستجو عمل می کند. در حالت جمع شده، فقط نماد در ظرف بالا قابل مشاهده است.
  2. مورد ناوبری: هر مورد در ریل ناوبری ترکیبی از یک نماد و متن را دارد که فقط نماد در حالت جمع شده قابل مشاهده است.
  3. راه آهن ناوبری: ریل ناوبری ستونی است که 3 تا 7 مقصد برنامه را نشان می دهد و به عنوان منوی اصلی عمل می کند. هر مقصد دارای یک برچسب متنی و یک نماد اختیاری است، با گزینه گروه بندی آیتم های منو برای زمینه سازی بهتر.
  4. بخش پایین: می تواند یک تا سه دکمه عمل داشته باشد که برای صفحاتی مانند تنظیمات، راهنما یا نمایه ایده آل هستند.

رفتار

  • گسترش کشوی پیمایش: وقتی کشوهای ناوبری استاندارد گسترش می‌یابد، محتوای صفحه را فشار می‌دهد و فضایی را برای نسخه توسعه‌یافته برای پیمایش ایجاد می‌کند.
  • به روز رسانی ناوبری: با حرکت از یک مورد ناوبری به مورد دیگر، صفحه به طور خودکار به مقصد جدید به روز می شود.

آناتومی کشو ناوبری معین

  1. بخش بالا: دارای لوگوی برنامه است. به عنوان دکمه ای برای تغییر نمایه ها یا راه اندازی یک عمل جستجو عمل می کند. در حالت جمع شده، فقط نماد در ظرف بالا قابل مشاهده است.
  2. مورد ناوبری: هر مورد در ریل ناوبری ترکیبی از یک نماد و متن را دارد که فقط نماد در حالت جمع شده قابل مشاهده است.
  3. راه آهن ناوبری: ستونی که سه تا هفت مقصد برنامه را نشان می دهد و به عنوان منوی اصلی عمل می کند. هر مقصد دارای یک برچسب متنی و یک نماد اختیاری است، با گزینه گروه بندی آیتم های منو برای زمینه سازی بهتر.
  4. Scrim: برای خوانایی بهتر متن مورد ناوبری.
  5. بخش پایین: می تواند یک تا سه دکمه عمل داشته باشد که برای صفحاتی مانند تنظیمات، راهنما یا نمایه ایده آل هستند.
  • گسترش کشو: به عنوان یک پوشش در بالای محتوای برنامه ظاهر می شود، همراه با خطی که خوانایی را در هنگام باز شدن کشو بهبود می بخشد.
  • به روز رسانی ناوبری: زمانی رخ می دهد که کاربر یک مورد ناوبری را انتخاب می کند.

اسکریم

برای کشوی ناوبری مدال، یک خط کش در پشت کشو تضمین می کند که محتوای کشو قابل خواندن است. می توانید از یک گرادیان یا سطح جامد در پشت کشوی ناوبری برای ایجاد تغییرات مختلف رابط کاربری استفاده کنید.

کشو ناوبری استاندارد

اسکریم گرادیان

کشو ناوبری معین

اسکریم جامد

مشخصات

عرض مشخصات

Spec Padding

مشخصات آیتم ناوبری

استفاده

اندیکاتور فعال

نشانگر فعال یک نشانه بصری است که مقصد کشوی ناوبری نمایش داده شده را برجسته می کند. نشانگر معمولاً با یک شکل پس‌زمینه نشان داده می‌شود که از نظر بصری از سایر موارد موجود در کشو متمایز است. نشانگر فعال به کاربران کمک می کند بفهمند در کجای برنامه هستند و کدام مقصد را مرور می کنند. اطمینان حاصل کنید که نشانگر فعال به وضوح قابل مشاهده است و تشخیص آن از سایر موارد در کشوی پیمایش آسان تر است.

نشانگر فعال

تقسیم کننده ها (اختیاری)

برای سازماندهی بهتر می توان از تقسیم کننده ها برای جداسازی گروه های مقصد در کشوی ناوبری استفاده کرد. با این حال، استفاده کم از آنها مهم است، زیرا تقسیم‌کننده‌های زیاد می‌توانند نویز بصری ایجاد کنند و اضافه بار شناختی غیرضروری را برای کاربران ایجاد کنند.

نشانگر فعال

نشان ها

نشان‌ها نشانه‌های بصری هستند که می‌توانند برای ارائه اطلاعات بیشتر به موارد ناوبری اضافه شوند. به عنوان مثال، یک نشان می تواند برای نشان دادن تعداد فیلم های جدید موجود در یک برنامه پخش استفاده شود. از نشان‌ها به اندازه کافی و فقط در مواقع ضروری استفاده کنید، زیرا باعث می‌شوند که رابط کاربری شلوغ و درهم‌هم‌تر به نظر برسد. هنگام استفاده از نشان‌ها، مطمئن شوید که واضح و قابل درک هستند و در توانایی کاربر برای پیمایش برنامه تداخلی ایجاد نمی‌کنند.

نشان گسترش یافت

نشان گسترش یافت

نشان فرو ریخت

نشان فرو ریخت

برچسب ها

برچسب‌ها در کشوی ناوبری باید واضح و مختصر باشند تا راحت‌تر خوانده شوند.

اگر اجتناب از استفاده از برچسب های طولانی غیرممکن است، برچسب را با استفاده از بیضی کوتاه کنید.
از استفاده از برچسب های متنی طولانی که نیاز به بسته بندی دارند خودداری کنید.
از ایجاد یک کشوی ناوبری بدون آیکون خودداری کنید، زیرا این کار می تواند حرکت در برنامه را برای کاربران دشوار کند.
از ترکیب آیتم های پیمایش نماد با موارد ناوبری غیر نماد خودداری کنید، زیرا این امر می تواند تجربه ناوبری را برای کاربران گیج کننده کند.

کشوهای پیمایش عناصر اساسی هستند که سلسله مراتب برنامه شما را نشان می دهند و باید برای فهرست کردن تنها پنج تا شش مقصد ناوبری اصلی استفاده شوند.

برای تجربه کاربری بهتر، تعداد مقصدهای اصلی ناوبری را در کشوی ناوبری به پنج تا شش محدود کنید.
از افزودن موارد ناوبری بیش از حد خودداری کنید زیرا این کار می تواند یک پیمایش عمودی ایجاد کند و حرکت در برنامه را برای کاربران دشوارتر کند.