Testowanie aplikacji przy użyciu pseudojęzyków

Pseudojęzyk to lokalizacja, która symuluje cechy które powodują problemy z interfejsem, układem i innymi tłumaczeniami, gdy aplikacja zostanie przetłumaczony. Pseudojęzyki są tworzone za pomocą szybkich i automatycznych tłumaczeń które można odczytać w języku angielskim dla wszystkich wiadomości localizable. Niepseudozlokalizowany tekst wskazuje w kodzie źródłowym strony, których nie można przetłumaczyć.

Pseudojęzyki pozwalają zaoszczędzić czas i pieniędzmi, bo możesz wprowadzać zmiany do tekstu i układu interfejsu potwierdzasz, że wiadomości są wysyłane do repozytorium źródłowego do przetłumaczenia później. Listę potencjalnych problemów z tłumaczeniem znajdziesz w Spotkanie z problemami z lokalizacją.

Rysunek 1. Angielski (XA) pseudopola.

Nazwy pseudojęzyków Androida są zgodne ze standardowymi konwencjami nazewnictwa języków. ich identyfikatory regionalne mogą być analizowane przez dowolny język programowania zgodny ze standardem BCP 47. W tym sensie pseudoregiony są takie same, jak każdy inny region, np. francuski, chiński lub rosyjski.

Platforma Androida ma 2 następujące pseudojęzyki reprezentujące Języki zapisywane od lewej do prawej (LTR) i od prawej do lewej (RTL):

Rysunek 2. Pseudojęzyk AR (XB).

angielski (XA): dodaje akcenty łacińskie do podstawowego tekstu interfejsu w języku angielskim, rozszerza oryginalny tekst, dodając nieakcentowany tekst i umieszczając w każdej jednostce wiadomości nawiasy ujawniać potencjalne problemy związane z rozwiniętym tekstem. Potencjalne problemy z układem uszkodzenia i nieprawidłowo sformatowana składnia wiadomości, np. podział zdań na wiele części i wyświetlających się jako wiele wiadomości w nawiasach. angielski (XA) pseudolocale jest widoczny na ilustracji 1.

AR (XB): ustawia kierunek tekstu w oryginalnych wiadomościach pisanych od lewej do prawej na w kierunku od prawej do lewej, co odwraca kolejność znaków w oryginalną wiadomość. Pseudojęzyk AR (XB) jest widoczny na ilustracji 2.

Dzięki pseudojęzykom możesz utworzyć aplikację w wersji od prawej do lewej, nawet jeśli jej nie używasz nie pisać ani mówić w dowolnym języku z literą RTL.

Włącz pseudojęzyki

Pseudojęzyki są zwykle dodawane do kompilacji dla programistów. Po wybraniu pseudolocale na urządzeniu, wszystkie aplikacje obsługujące pseudojęzyki charakterystykę wybranego pseudojęzyka, w tym wszystkich aplikacji systemowych np. w aplikacji Ustawienia i panelu Szybkie ustawienia.

Aby używać pseudojęzyków Androida, musisz mieć uruchomiony system Androida 4.3 (poziom interfejsu API 18) lub nowszego oraz włączone opcje programisty na swoim urządzeniu.

Poniższa procedura wyjaśnia, jak włączyć pseudojęzyki:

1. W Android Studio włącz pseudojęzyki dla konkretnej aplikacji, dodając parametr tę konfigurację do pliku build.gradle:

   Odlotowe

   android {
      ...
      buildTypes {
          debug {
              pseudoLocalesEnabled true
          }
      }
   }
   

   Kotlin

   android {
      ...
      buildTypes.getByName("debug") {
          isPseudoLocalesEnabled = true
      }
   }
   

2. Utwórz i uruchom aplikację.

   

   Rysunek 3. Wybierz pseudojęzyk.

3. Użyj aplikacji Ustawienia, aby wybrać pseudojęzyk. Ten krok zależy od Wersja Androida:

   Android 5.0 (poziom interfejsu API 21) lub nowszy

   1. Na urządzeniu otwórz aplikację Ustawienia i kliknij Języki i metody wprowadzania > ustawienia języka.
   2. Na liście Ustawienia języka przeciągnij kartę, aby przenieść pseudolocale na początku listy i ustaw ten język jako aktywny. Patrz ilustracja 3.

   Android 4.4.4 (poziom interfejsu API 19) lub niższy

   1. Na urządzeniu otwórz aplikację Ustawienia i kliknij Języki i metody wprowadzania > Ustawienia języka > Dodaj język.
   2. Kliknij wybrany język, aby dodać go do listy Ustawienia języka.
   3. Na liście Ustawienia języka przeciągnij kartę, aby przenieść pseudolocale na początku listy i ustaw go jako aktywny Patrz ilustracja 3.

Znajdowanie problemów z lokalizacją

Pseudojęzyki pozwalają oszczędzać czas i skutecznie identyfikować potencjalne problemy z lokalizacją w interfejsie, pomagając zidentyfikować problemy w następujące obszary:

• Zakodowane na stałe ciągi znaków, których nie można przesłać do tłumaczenia, są wyświetlane jako bez akcentów w pseudojęzykach, aby były zauważalne.
• problemy z układem interfejsu spowodowane rozwinięciem tekstu, które wskazują miejsca, w których interfejs może nie działać prawidłowo; ze względu na długość tekstu.

• konkatenacja ciągu znaków, która jest wyświetlana jako 1 wiadomość podzielona na 2 lub więcej nawiasów. Może to utrudniać poprawne tłumaczenie, ponieważ muszą przetłumaczyć każdą część niezależnie, nie wiedząc, że poszczególne części są powiązane. Łączenie ciągów znaków też może uniemożliwić poprawne tłumaczenie, bo różne języki mogą wymagać innej kolejności części lub zupełnie innego formatu konstrukcji zdań. na przykład japoński, koreański i Tamilski umieszczaj czasownik na końcu zdania. Po połączeniu zdania tłumacze nie mogą zmieniać kolejności słów.

• Problemy z tekstem dwukierunkowym (BIDI) – np. gdy zawartość znajduje się w jednym tekście kierunek zawiera wyrażenie w tekście w przeciwnym kierunku, przez co ciąg trudne do odczytania.

• Problemy z zapisem od prawej do lewej (np. brak odbicia lustrzanego elementów). Oto kilka przykładów: element interfejsu nie przesuwa się w lewo, tekst się nie cofa i przenosi po lewej lub zły znak interpunkcyjny, np. „reguła pseudoregionów!” zmieniam na „elur selacoloduesp!” zamiast „!elur selacoloduesp”.